Op pad door zuid Ethiopie, Mago & Nechisar Park

Hallo lieve mensen,

We lopen al weer tegen het einde aan en ik (Janneke) ben vrij druk geweest met het afronden van mijn onderzoek. Het 'veldwerk' (interviews) is erg goed afgerond en ik heb de mensen die ik nog graag wilde spreken gelukkig ook gesproken. Tegen het einde aan zijn we ook druk geweest om onze reis door Ethiopie te plannen en afscheid te nemen van sommige mensen in Addis.

Vrijdag de dag dat Jessie aan zou komen was Marijn jarig. Dit vierden we Donderdagavond bij Wim tijdens de voetbalwedstrijd tegen Kameroen. Het werd een gezellige avond met een on-Ethiopische slagroomtaart en natuurlijk weer winst voor het Nederlands elftal. Het vriendenboekje, waar Marijn lang op moest wachten viel in erg goede aarde.

Op het moment dat Jessie zich bij ons zou voegen begon de chaos een beetje. Het ging allemaal goed tot aan Nairobi, maar vanuit daar waren er problemen en heeft ze uiteindelijk 21 uur vertraging opgelopen! Ondanks dat Jessie haar ticket bij KLM heeft geboekt, vloog ze met Kenian Airways. Aangezien hier de afgelopen tijd al vaker problemen mee zijn geweest, zullen wij niet snel geneigd zijn om nog eens met deze luchtvaartmaatschappij te vliegen. Ethiopian airways heeft Jessie uiteindelijk heelhuids maar uitgeput in Addis afgeleverd. We hebben haar bij Wim maar snel onder de wol gestopt.

De volgende dag zijn we met een 4x4 vertrokken richting Awassa. Helaas moeten we ons laten chauffeuren, aangezien ze geen 4x4 verhuren zonder chauffeur (ook al heb je een ethiopisch rijbewijs). Dit levert, vooral in het begin van onze 8-daagse trip naar het zuiden van Ethiopie, behoorlijk wat frustraties op. Vooral Marijn, die graag zelf rondrijdt in een 4x4 heeft het moeilijk met de snelheid, wendbaarheid en de totale rijstijl van onze chaufeur. Ook mis je een hoop privacy, wanneer er constant een chaufeur mee rijdt. Maar goed we willen toch graag het zuiden zien en de parken die we graag willen bezoeken zijn alleen maar toegankelijk per 4x4.

De eerste plaats die we aandeden was Awassa, daar hebben we een boottrip richten een nijlpaardengebied gemaakt, waar ook erg veel verschillende vogels te zien waren. Iets verderop hebben we de vismarkt bekeken, waar allerlei kinderen en volwassenen de Marabu's en Pelikanen voerde met vis om vervolgens geld aan de toeristen (wij waren natuurlijk de enige 3) te vragen. Ook al geef je aan dat je dit liever niet hebt (een opstapeling van rotte vis geeft nou niet echt een aangename geur), ze gaan gewoon lekker door met het vetmesten van de vogels en gooien zo nu en dan kwaad een dode vis naar elkaars hoofd als ze denken dat de een clandisie van de ander 'afpakt'. De volgende dag rijden we door naar Arba Minch waar het Nechisar National Park ligt. Nog net op tijd om het laatste kwartier van Nederland – Slowakije te zien op een tv-tje niet breeder dan 30cm. De volgende dag zien we op wat voor prachtige plek we zijn neergestreken. Je kijkt hier uit over het park met zowel links als rechts een prachtig meer. Echt adembenemend! Even later gaan we het park in (de gidsen stonden ons natuurlijk al bij het hotel op te wachten tijdens het ontbijt) waar we de slechtste weg tot nu toe aantreffen. De 4x4 functie blijkt niet goed te werken, maar ondanks dat komen we het park door en worden op het einde beloont met een vlakte vol met zebra's. Die dag bezoeken we ook de 40 bronnen (vertaling van Arba Minch) en het hoogtepunt: legio marabu's, pelikanen, nijlpaarden en krokodillen aan de ander kant van het park per boot. Wanneer de 'schipper' over een krokodil heen boomt, die vervolgens tegen onze boot aanslaat, en we op 3 meter afstand van 5 meter lange krokodillen liggen vragen Jessie en ik ons af of het wel zo verstandig is om zo dichtbij te komen (Marijn filmt ondertussen rustig door).

De volgende dag vertrekken we richting Jinka, we moeten een behoorlijke afstand afleggen maar de omgeving is prachtig en je merkt dat je het 'culturele' gebied van Ethiopie intrekt. Langs de weg zie je geregeld stamleden met de meest kleurrijke doeken, kralenkettingen en littekenversieringen je toezwaaien. De kinderen roepen hier aan een stuk door: 'highland', 'highland'. Hiermee bedoelen ze (lege) plastic waterflessen. Wanneer je ze deze toegooit wordt er werkelijk gevochten om zo'n fles. Aangekomen in Jinka, gaan we de volgende dag Mago National Park in. Dit schijnt nog een moeilijkere weg te zijn dan Nechisar, maar veel hebben we hier niet van meegekregen want na zo'n 25km komen we bij het Mursi-dorp. De Mursi is een volk wat je vaak terug vindt op postkaarten: mensen met schotels in de onderlip, minimale lichaamsbedekking, verf en littekenversieringen, en veel kleurrijke sierraden. Indrukwekkend om te zien, maar wat ons tegen staat is om van deze 'menselijke dierentuin' onophoudelijk foto's en video-opnames te maken. We zijn uiteindelijk ook gekomen om het park te zien en niet voor het aapjes kijken naar deze stam. Dat wordt ons niet in dank afgenomen (op deze manier lopen ze een hoop geld mis) en we mogen niet doorrijden van hun leider (welke in het bezit is van een kalosnikov). Terwijl ik dit tik kan ik er nog boos om worden, maar gelukkig heeft het onze stemming niet bedorven en hebben we in Jinka zelf nog een erg leuke dag gehad. De mensen zijn hier erg vriendelijk en het is prettig om te merken dat er ook Ethiopiers zijn die oprecht gastvrij zijn, zonder hier iets voor terug te verlangen.

Op vrijdag rijden we naar Konso. Dit dorp schijnt ook befaamt te zijn vanwege de verschillende bevolkingsgroepen, maar wij hebben hier een beetje onze buik van vol en brengen de middag door in Ecolodge Strawberry Fields (alleen jammer dat ze geen aardbeien hebben). Als je jezelf zoekt, kan je die hier waarschijnlijk erg goed terugvinden. Voor ons was de prachtige tuin, het ecotoilet, buitendouche en eten met verse groeten, kruiden en honing alleen al voldoende. 's-Avonds zaten we in het dorp, tenmidden van enkel Ethiopiers, Nederland – Brazilie te kijken. Erg leuk, ook omdat de helft voor Brazilie en de helft voor NL bleek te zijn. Dat gaat hier erg gemoedelijk en aan het einde van de wedstrijd werden we door degene die voor Brazilie waren gefeliciteerd! Kon het in Europa ook maar zo gemoedelijk zijn.

Op zaterdag hebben we bijna de hele dag in de auto doorgebracht. Gelukkig was de route echt prachtig en de weg erg goed. Onderweg hebben we zelfs jakhalzen en de meest kleurvolle vogels (ja Janneke is aan het typen) gezien. De natuur is hier echt tropisch en ontzettend groen,weer een heel ander stukje Ethiopie. Na een dag rijden overnachten we weer in Awassa. De volgende dag zijn we 's middags weer bij Wim aangekomen. Prettig om weer 'thuis' te zijn, ook voor Marijn die iets verkeerds heeft gegeten en een goed bed wel kan gebruiken. De komende twee dagen zullen we weer bij Wim doorbrengen en proberen ons visum voor Djibouti te regelen. Dan vertrekken we dus hopelijk deze week richting Harar en daarna Djibouti.

We houden jullie op de hoogte!

Knuffel van Marijn, Jessie en Janneke

PS: Inmiddels is het al de 7de en hebben we onze visa voor Djibouti ontvangen en vertrekken we morgenochtend richting Harar.