Het dagelijkse leven in Addis Ababa

Tot nu toe hebben we alleen verslag uitgebracht van tripjes en bijzondere gebeurtenissen. Maar het is eigenlijk net zo leuk om ook eens iets te schrijven over het dagelijkse leven in Ethiopië en in ons geval over Addis Ababa. Maar waar zullen we eens beginnen? Het is natuurlijk erg persoonlijk, maar je kunt op het ene moment van Addis houden en het andere moment flink balen van deze hoofdstad. Om te beginnen is het eten in een tentje of restaurant altijd weer een uitdaging. Vaak krijg je niet het geen wat je besteld had, omdat ze vaak niet begrijpen wat je precies bedoeld (en dan gewoon jaja zeggen i.p.v. wat bedoel je precies) of een eigen interpretatie aan de bestelling geven. Zo heeft Marijn bijvoorbeeld een keer een mixed grill besteld en vroeg hij wat er bij zat (frietjes, rijst, spagetti of brood). Vervolgens heeft hij alles gekregen (rauwe gefrituurde aardappel, rijst, spagetti, brood) behalve de mixed grill. We kunnen nog legio voorbeelden noemen, waar we zelf vaak erg om moeten lachen (huilen helpt hier niet echt). Je moet in een restaurant gewoon veel geduld hebben en niet te hoge verwachtingen, nee vooral dat niet dan kan het altijd nog meevallen J. Een tweede dingetje is de tijd die ze hier nodig hebben om het een en het ander te bereiden. Wanneer je geen injera (HET lokale voedsel wat iets weg heeft van een azijnpannekoek met vanalles en nog wat erop, zoals rauw vlees en saus) eet moet je voor een korte lunch toch al gauw 1,5 uur reserveren. Andere dingen die op je zenuwen zouden kunnen werken als je even je dag niet hebt zijn bijvoorbeeld:

- Als buitenlander betaal je standaard veel te veel (ook al is dit voor ons nog erg goedkoop). In het restaurant hebben ze dan ook vaak een aparte kaart, in een museum staat het gewoon op het toegangsbord (bijv. 1birr voor Ethiopiers, 10birr voor Foreigners) en als je een taxi neemt moet je hard aan het onderhandelen (en dan nog betaal je meer).

- Je wordt ontzettend vaak toegeroepen (foreignie, he you, you give me birr, you you etc.) en aangeklampt door straatkinderen/jongeren en bedelaars. Als je het dan echt beu bent dan is het bakka bakka of jelem bakka (= genoeg, nu is het genoeg).

- Hoewel de Ethiopiers super vriendelijk zijn, vaak zit er een verborgen agenda achter het vriendelijk zijn. Zo willen ze vaak iets aan je verkopen en je bent natuurlijk ook gewoon een toegangspoort tot Europa. Vooral als Europese vrouw kan dit nog wel eens vervelend zijn: “ja ik ben getrouwd en nee niet met een habesha (lokale man)”.

Maar nu heel veel ruimte vrij voor de positieve dingen van Ethiopië/Addis Ababa:

- Met dikke stip op nummer 1: wat een warmte en vriendelijkheid! Hoewel mensen vaak zelf ook afspraken hebben, zijn ze nooit te beroerd om je de hele stad door te sluisen om je naar de juiste bestemming te brengen (als je om de weg vraagt). En ja de meeste kunnen behoorlijk engels. Ook als je in een minibus zit (taxi voor ong. 12 personen, maar als het even kan proppen ze er 20 in) gaat de hele bus voor je zoeken als je aangeeft dat je op een bepaalde plek moet zijn.

Je wordt vaak uitgenodigd voor koffie (dit kan een hele koffieceremonie betekenen van ongeveer een uur) of thee en vaak krijg je voedsel aangeboden door volstrekt onbekenden. Het is hier namelijk heel normaal om je voedsel (vaak injera) te delen. Wat inhoud dat de gastvrouw/man een stuk injera met vulling in je mond stopt (en dit meer dan één keer). Na een paar keer flinke buikloop en kramp te hebben opgelopen, moeten we hiervoor tegenwoordig helaas bedanken.

- Relaxedheid. Maak je vooral niet te druk hier want dat heeft geen enkele zin en dat is voor Nederlanders als wij nog niet zo slecht. Je moet je er gewoon bij neerleggen als een busje pech heeft en gewoon afwachten wanneer en of die weer gaat rijden. En zo niet dan pak je gewoon een ander busje. Heb je een afspraak, plan niet te krap, een uurtje later is ook mogelijk. Is dit dan positief? Ja je wordt er als Nederlander gewoon iets relaxer van en dat is niet verkeerd (p.s. wanneer je een afspraak hebt op een officiele instelling, verloopt het allemaal wel erg stipt).

- Het weer! Bijna elke dag heb je een flink portie zon en blauwe lucht. Het regenseizoen begint pas eind juni (dan vertrekken we naar Kenia, waar het regenseizoen dan net afgelopen is J), dus dat hebben we ook nauwelijks. De temperatuur is hier gemiddeld 23/24 graden. Dit komt omdat we behoorlijk hoog zitten (2400m), wat maakt dat je hier ook geen malaria hebt (een ander groot voordeel). Wanneer je lager gaat is het snel al een stuk warmer (zoals in Bahir Dar, 1200m).

- Ja als Nederlander moet het toch effe gezegd worden: het is hier goedkoop! Een biertje kost hier gemiddeld 40cent (range van 17 tot 80 cent) en fris (ja ook coca cola en pepsi hebben hier een super groot marktaandeel) zo’n 30 cent. Je kunt hier met zijn twee, als je wilt, voor iets meer dan 2 euro eten (incl. drank), maar dan eet je dus wel lokale injera. Een Europese maaltijd kost in een restaurant al snel 3 a 4 euro p.p. (en dan heb je bijzonder goed gegeten). Toch moet je hier goed opletten wat je koopt, want erg veel producten worden geimporteerd en zijn hierdoor relatief duur, zoals fruitsap, melkproducten (melk van melkpoeder smaakt trouwens verbazend goed) zoals (hollandse) magarine en gouda kaas, pasta, wijn, andere groenten dan aardappel, tomaat, ui, sperzieboon, aubergine of lokale andijvie. Producten die hier goedkoop en super lekker zijn: koffie (ja ook Janneke drinkt machiatto), thee (traditionele chai) en fruit (ananas, banaan, mango, papaya en advocado).

Ohh ik kan nog wel pagina’s volschrijven over het dagelijkse leven hier, maar misschien dat jullie er na bijna 2 pagina’s wel genoeg van hebben. Wij niet in ieder geval. We blijven graag nog even genieten van het mooie en super gastvrije Ethiopië voor de komende 2 maanden (oh wat gaat de tijd snel).

p.s. Over ongeveer 3 weken staat een trip naar Bale Mountains, Wondo Genet en Sodo gepland i.v.m. Janneke’s onderzoek, maar ook gewoon omdat het super mooie plekken zijn.

Tot Snel! Marijn & Janneke